Dzieciństwo i młodość

Pierwsze spotkanie z Maryją

Brakuje Pani fantazji i wyobraźni

Demoniczne udręki w rodzinie

Wojenne historie 35-latki

Pierwsze objawienie się Pani Wszystkich Narodów

Przychodzę w ciszy

Ida i Orędzia

Nie wahaj się. Ja przecież nigdy się nie wahałam

Zjednoczone cierpienie ze Współodkupicielką

Dowód na prawdziwość orędzi znajduje się w słowach Pani

Ida w gronie rodzinnym

Ciche cierpienie

Jeszcze nie jesteś na Kalwarii

Wkrótce poprowadzę cię do Mojego Syna

Pogrzeb Idy

Przemówienie wygłoszone przez JE bpa H.J. Bomers 20 czerwca 1996 r. w dniu pogrzebu Idy.

Pogrzeb Idy

W środę 12 czerwca 1996 r. Ida otrzymała w głębokim skupieniu święte Namaszczenie Chorych z rąk ojca Amandus Korse OFM. Był on głęboko wzruszony gotowością Idy na śmierć lub–jeśli byłaby taka wola Boga–do dalszego cierpienia. Dwa dni później lekarz domowy nalegał, aby chorą, z racji jej wielkiego osłabienia odwieźć do szpitala. Ida poprosiła Jannie, aby pomogła jej zejść na dół przed przybyciem karetki pogotowia. Przy schodzeniu obie kobiety spadły ze schodów i ogrodnik Peter zaniósł śmiertelnie chorą Idę do jadalni. Po przewiezieniu do szpitala, podłączono Idę do aparatury tlenowej, gdyż się dusiła. Tylko niewielu przyjaciołom wolno było ją odwiedzać. Jak dziecko leżała 90-letnia widząca w swoim szpitalnym łóżku. Mówiła ostatkiem sił-jej słabe serce było całkiem wyczerpane. Rankiem, 17 czerwca 1996 r. była sama w pokoju. O godz 4.15 wielka prorokini Pani Wszystkich Narodów oddała swoją duszę w ręce Stwórcy.