Dzieciństwo i młodość

Ida Peerdeman urodziła się 13 sierpnia 1905 r. w Alkmaar, w Holandii jako piąte dziecko w rodzinie. Na chrzcie św. w kościele parafialnym St. Joseph otrzymuje imię Isje Johanna, ale od dziecka wołano na nią Ida. Na krótko przed wybuchem I wojny światowej rodzina Peerdeman przeprowadza się do Amsterdamu.
Ida ma 8 lat, gdy jej 35-letnia matka umiera podczas porodu wraz z noworodkiem. Po śmierci matki wychowaniem Idy i jej rodzeństwa (dwóch sióstr i brata) zajmuje się najstarsza siostra, 16-letnia Gesina. Ojciec, kupiec tekstylny, zajęty interesami, nie ma czasu dla dzieci. Tym bardziej więc cenią sobie wszyscy domowe życie rodzinne. Ida najbardziej lubi przebywać ze swoim bratem Pietem, który ją bardzo dobrze rozumie, rozmawia z nią i pociesza, szczególnie wtedy, kiedy jest smutna. Każdej niedzieli rodzina Peerdeman, jak przystało na katolików, uczęszcza na Mszę św., a przed posiłkiem odmawia się modlitwę. I na tym w zasadzie kończy się całe życie religijne. Jako dziecko Ida przystępuje raz w tygodniu do Spowiedzi św. w kościele dominikanów. Spowiada się u ojca Frehe, późniejszego jej kierownika duchowego. I tak dzieje się przez kilka lat, aż do owej pamiętnej soboty 1917 r., w miesiącu październiku poświęconym Różańcowi Świętemu, kiedy to po Spowiedzi św., w drodze do domu, spotyka Idę coś bardzo niezwykłego.